Wilga, Warszawa 2018.
Sprawdziany
Chociaż trwają dyskusje nad sensem męczenia dzieci testami kompetencji i nad jakością systemu edukacji, każdy rodzic i nauczyciel z ulgą przyjmie zestaw pomocy przy sprawdzaniu postępów w nauce dziecka. „Drugoteścik. Testy kompetencji dla klasy 2” to książka przygotowana z myślą o pedagogach, ale skorzystać z niej mogą również rodzice – by śledzić jakość kształcenia najmłodszych. Ta publikacja ma pomóc oswoić się z wypełnianiem testów, przyzwyczaić dzieci do specyficznej formy sprawdzianów i upewnić się, że poradzą sobie w szkole. Trzy wielkie dziedziny wyznaczają obszar tych zadań: tomik dotyczy edukacji polonistycznej, matematycznej i przyrodniczej. Zawierać będzie zatem ćwiczenia urozmaicone, chociaż – nigdy nie łączone.
Publikacja składa się ze 107 ponumerowanych zadań, nieposegregowanych tematycznie, a przeplatających się ze sobą, co oznacza, że dziecko może rozwiązywać je po kolei i nie znudzić się monotonią tematyczną. Pojawiają się tu testy na czytanie ze zrozumieniem (króciutki tekst z zestawem pytań), proste działania arytmetyczne lub matematyczne zadania tekstowe, układanie wyrazów w porządku alfabetycznym, tworzenie antonimów lub liczby mnogiej od podanych wyrazów, dzielenie na sylaby, tworzenie zdrobnień, układanie pytań, próśb i rozkazów na podstawie podanego zdania oznajmującego. Wydaje się, że zadania z języka polskiego cechuje największa różnorodność. W przypadku matematyki jednak do tomiku wkraczają krzyżówki arytmetyczne czy diagramy, obok miejsca na działania są i miejsca na pełnozdaniowe odpowiedzi. Wartym uwagi motywem są elementy codzienności, których dziecko powinno się nauczyć: trzeba podać numery telefonów na policję, pogotowie czy straż pożarną, odczytywać godziny i temperatury, nazywać miesiące (i umieć je uszeregować). Są tu drobiazgi geograficzne i z zakresu biologii, trzeba między innymi umieć wskazać drzewa iglaste lub liściaste, połączyć symbole graficzne dotyczące pogody z tekstowymi odpowiednikami albo zaznaczyć w tabelce cechy ssaków i ptaków. Wszystko to składa się na podstawową – i niezbędną – wiedzę.
Niewiele jest w „Drugoteściku” graficznych ozdobników: zwykle to detale, które odnoszą się w jakiś sposób do treści zadań i pozwalają przełamać rutynę stron, czasami zostają dołączone do samych ćwiczeń jako wskazówki dla odbiorców. Za to autorzy tomiku zadbali o to, by był on estetyczny i wizualnie atrakcyjny dla dziecka. Zamiast podziału na trzy linie pojawia się na przykład zakolorowana przestrzeń, w którą wpisuje się małe litery. Polecenia i granice między linijkami na odpowiedź są czerwone, pola do uzupełnienia – niebieskie, a przykłady oraz punkty wyjścia – czarne. Inne kolory stosowane są oszczędnie, żeby uniknąć wrażenia pstrokacizny – ale zaznaczają przejście do kolejnego tematu bądź związek formalny z innym zadaniem w książce. Chodzi o to, żeby nie zniechęcić dzieci do pracy zbytnią powagą, ale też zanadto ich nie rozpraszać podczas działań.
„Drugoteścik” może jako książka dostępna rodzicom i wychowawcom posłużyć do monitorowania postępów – ale nadaje się też dla tych dorosłych, których pociechy jeszcze przed pójściem do szkoły wykazują chęć do poznawania liter i nauki pisania. Ci mogą wybierać określone zadania i próbować je razem z dzieckiem uzupełniać, zachowując przy tym odpowiednie proporcje między rozrywką i edukacją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz