Helion, Gliwice 2024.
Perspektywy
Chris Badura zamierza oswajać odbiorców z tematyką związaną z AI: sztuczna inteligencja w ujęciu humanistycznym wybrzmiewa w tomie „Azymut na AI” i ma przekonać czytelników, że nie wolno bać się nowości, trzeba je za to kreatywnie wykorzystywać, dostrzegać i doceniać potencjał sztucznej inteligencji i uczenia maszynowego. „Azymut na AI” to publikacja dla wszystkich tych, którzy poszukują podstaw absolutnych, a jednocześnie chcą podjąć dyskusję na temat kierunków rozwoju AI i jej roli w życiu człowieka. Mało tu będzie szczegółów technicznych: na początku autor sięga po terminy w rodzaju „supremacja kwantowa” czy „kubit” – ale w dalszej części lektury nie są mu one do niczego potrzebne, koncentruje się za to na wykorzystywaniu sztucznej inteligencji w bardzo bliskiej przyszłości (lub codzienności). Chce nakłonić czytelników do refleksji nad zjawiskami, które wyzwalają silne emocje – tylko tak może zaangażować w temat.
Autor dąży do porządkowania wiadomości i do utrwalania ich przez powtarzanie. Wprowadza kierunki, w których AI może się przydać – uświadamia odbiorcom, jak funkcjonuje w medycynie, szkolnictwie, w zarządzaniu finansami, w rozrywce, transporcie, obsłudze klienta, bezpieczeństwie publicznym itd. W każdym sektorze wyszukuje motywy, które mogą zostać przejęte albo udoskonalone przez AI. Pokazuje Chris Badura, że ludzie będą mogli część obowiązków oddać maszynom – a sami zajmą się wówczas bardziej kreatywnymi i satysfakcjonującymi zadaniami. Badura zdaje sobie sprawę, że część ludzi przez AI straci swoje stanowiska – ale próbuje przekonać, że to pozytywny aspekt rozwoju technologii. Koncentruje się zwłaszcza na zjawiskach, które faktycznie zyskają na unikaniu ludzkich błędów – prowadzi subtelną agitację za AI. Podaje nawet przykłady, według których odbiorcy mają wyrobić sobie zdanie na temat przydatności sztucznej inteligencji w różnych aspektach życia. Co dziwne, część dialogów podejmowanych na linii człowiek – maszyna wybrzmiewa niemal jak wyjętych z poradników coachingowych – nie wszystkich takie argumenty przekonają. Chris Badura przytacza charakterystyczne zawody przyszłości – które mogą stać się pożądane w momencie ekspansji AI, ale też wyjaśnia, czym są prompty i jak je stosować. Upatruje perspektyw w rozwoju inteligencji emocjonalnej u AI – to znowu przejście do czegoś znanego i ludzkiego, tak, żeby oswoić rzeczywistość i sprawić, że sztuczna inteligencja ma stać się bardziej zrozumiała. „Azymut na AI” to próba wskazania, jaką postawę przyjąć wobec zmieniających się czasów i rozwoju technologii, żeby nie zostać w tyle – i żeby dobrze rozumieć to, co dzieje się w informatyce. Dla autora kwestie techniczne nie mają żadnego znaczenia, więc jeśli komuś zależy na informacjach a nie dywagacjach, powinien sięgnąć po inną lekturę – tu trafić mogą zainteresowani filozofią AI i możliwościami, jakie już wkrótce będzie zapewniać.
To publikacja przeznaczona dla tych, którzy boją się nowych technologii i potrzebują inspiracji, żeby dostrzec ich potencjał i szanse wykorzystania w normalnym świecie. Chris Badura przekłada dokonania informatyki na język filozofów – niekoniecznie przyczynia się zatem do zrozumienia istoty rzeczy, ale przynajmniej wprowadza do świadomości laików pewne terminy i zakresy działań AI.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz