* * * * * * O tu-czytam
tu-czytam.blogspot.com to strona z recenzjami: portal literacki tworzony w pełni przez jedną osobę i wykorzystujący szablon bloga dla łatwego wprowadzania kolejnych tekstów.

Nie znajdzie się tu polecajek, konkursów, komciów ani podpiętych social mediów, za to codziennie od 2009 roku pojawiają się pełnowymiarowe (minimum 3000 znaków) omówienia książek.

Zapraszam do kontaktu promotorki książek i wydawnictwa.

Zabrania się kopiowania treści strony. Publikowanie fragmentów tekstów możliwe wyłącznie za zgodą autorki i obowiązkowo z podaniem źródła. Kontakt: iza.mikrut@gmail.com

poniedziałek, 10 kwietnia 2017

Franca Düwel: Julia i pytanie: czego chcą chłopcy

Jaguar, Warszawa 2017.

Niegotowa

Julia powraca i oczywiście od razu ma problemy w związku z Benem. Bohaterka popularnej (choć i kontrowersyjnej) serii młodzieżówek ma już czternaście lat. Kiedy starszy o dwa lata chłopak proponuje jej wspólne spędzenie nocy, Julia zaczyna się bać. Nie jest jeszcze gotowa na seks, a wstydzi się o intencjach Bena rozmawiać z nim samym. Nadinterpretuje sytuację i pakuje się – jak zawsze – w spore kłopoty. W dodatku zaczyna śnić o koledze z klasy (i swoim przyszłym wujku): Jannik zachowuje się wobec niej dziwnie, a przyjaciółki uważają, że to objaw zakochania. W tomie „Julia i pytanie: czego chcą chłopcy” Franca Düwel nie ogranicza się do młodzieżowych flirtów: rodzice jednego z bohaterów chcą się rozwieść, a nastolatki próbują interweniować, wyrównując powody do zazdrości. Babcia przygotowująca się do własnego ślubu skrywa przed rodziną wielką tajemnicę. W samym centrum wielkiego chaosu tkwi Julia i usiłuje uporządkować rzeczywistość za sprawą zapisków w dzienniku. Za każdym razem rozpoczyna od wyliczania plusów i minusów, przy czym te drugie zdecydowanie przeważają. „Zawsze może być jeszcze gorzej”, głosi motto serii – i faktycznie, Julia wciąż przeżywa chwile kryzysu, małe trzęsienia ziemi lub momenty wielkiej rozpaczy. Sporo problemów generuje sama, ale równie wiele fundują jej bliscy – rodzina czy przyjaciółki. Autorka tego cyklu rezygnuje z cukierkowego optymizmu, uważa, że zestaw zmartwień przyciągnie nastolatki – które w doświadczeniach Julii dostrzegą odbicie (lub karykaturę) własnych przeżyć. To jedno ze źródeł wielkiej popularności niemieckiej serii. Drugim jest przełamywanie tabu. Ta autorka nie rumieni się, gdy mówi o sprawach związanych z ciałem czy popędem płciowym. Wyposaża Julię w dylematy dzisiejszych nastolatek. Dziewczyny zastanawiają się nad pójściem do łóżka z ukochanym – i w wykonaniu bohaterek to nie logiczne kalkulacje, a zestaw emocji. Julia wie, że jej przyjaciółka Franzi jest już bardziej doświadczona, sama jednak odczuwa niemal panikę na myśl o pierwszym razie z Benem. Zdaje sobie sprawę, że chłopakom przestają wystarczać romantyczne rozmowy, pocałunki czy przytulanki – co potęguje jej stres. Autorka pozwala tej postaci odrosnąć do decyzji o rozpoczęciu współżycia, daje jej szansę przeciwstawienia się presji – to nowy sposób na stworzenie wzoru dla czytelniczek. W serii o Julii nie ma niewinnych flirtów i piękna – idealnego – pierwszej miłości, to nie lektura dla idealistek. Odbiorczynie cenią za to powieści za szczerość – i różnorodność poruszanych tematów.

Chociaż Julia widzi przyszłość w czarnych barwach i generuje zmartwienia, z którymi potem nie umie sobie poradzić, tom przepełniony jest śmiechem. Autorka dba o to, by czytelniczki otrzymały zestaw wydarzeń szybkich i mocno szalonych, dowcipnych choćby przez bezradność bohaterki wobec złośliwego losu. Nikt się tu nad Julią nie rozczula (a jej rozpacz podsycana jest zawsze typową dla nastolatek przesadą), pomyłki bywają komiczne, a międzyludzkie relacje – nakreślane bez sentymentów, co również ma znaczenie w lekturze. Autorka funduje odbiorczyniom cały szereg różnych uczuć: Julia dowie się, czym jest zazdrość i wściekłość, pozna też smak strachu o bliskich.

„Julia i pytanie: czego chcą chłopcy” to czwarty tom przygód bohaterki, która pomoże czytelniczkom w zrozumieniu ich otoczenia. Zestaw trudnych spraw ujętych w zgrabnej i pomysłowej narracji to gotowy przepis na sukces na rynku młodzieżowych historii. Autorka unika banałów i wyróżnia swoją postać za sprawą twórczej odwagi graniczącej z brawurą. Ale jej podejście się sprawdza.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz