Muza SA, Warszawa 2014.
Kultura i życie
Z fascynacji obcym krajem, jego kulturą i mentalnością mieszkańców powstają często najlepsze opowieści. Tom Macieja A. Brzozowskiego „Włosi. Życie to teatr” to źródło rzetelnej wiedzy na temat włoskiej codzienności. Ale też autor przygląda się kwestiom geograficznym, przeszłości, uwarunkowaniom politycznym czy migracjom ludności. Najważniejsza jest dla niego jednak szeroko pojęta kultura i włoski sposób bycia. Opisuje zagadnienia związane z modą czy kinematografią, nie zapomina o kuchni i o zafascynowaniu Toskanią. Sprawdza, czym charakteryzuje się włoska rodzina, jak wygląda układ dnia i jak we Włoszech radzą sobie turyści, opowiada o wszystkim, co kojarzy się z Włochami – i stara się własnym doświadczeniom dodać rzetelną wiedzę.
„Włosi. Życie to teatr” jest próbą rozwiania wątpliwości na temat Italii. Wokół życia w tym miejscu narosło już mnóstwo stereotypów, często podsycanych jeszcze przez zwierzenia anglojęzycznych pisarzy osiedlających się w spokojnej okolicy. Dlatego Brzozowski po kolei analizuje wszystkie aspekty włoskiej egzystencji, przywołuje sytuacje, które mogą dziwić przybyszy zza granicy i dokładnie przedstawia zwyczaje Włochów. Każdą dziedzinę stara się omówić rzetelnie, niemal z encyklopedyczną dokładnością – jest przewodnikiem po kulturze, ale sili się na obiektywne spojrzenie, a do tego rezygnuje z przytaczania anegdot czy własnych przygód. Na osobiste relacje przyjdzie czas w aneksie – tym Brzozowski odróżnia się od przypadkowych autorów podróżniczych, jemu zależy na dzieleniu się informacjami, nie na uwodzeniu żartem i przygodą. Ale takie podejście nie wyklucza lekkiego i dowcipnego stylu. Maciej A. Brzozowski czerpie przyjemność z opisywania ukochanego kraju. Wie, na co ma zwrócić uwagę czytelników i jak zaprezentować kolejne etapy odkryć, żeby móc podzielić się własną fascynacją. Przy tym pisze tak, jakby stereotypy na temat Włochów nie miały żadnego znaczenia – od podstaw przygotowuje odbiorców na kulturowe spotkanie.
Precyzyjnie Brzozowski dzieli swoją książkę. Kolejne „odsłony” (części „aktów”) zawsze zawierają naukowe wprowadzenie i precyzyjne opisy możliwych do zaobserwowania zjawisk. Autor nie zastanawia się nad istotą życia we Włoszech, potrafi wskazać, co się na nią składa – i przytoczyć jeszcze dawne wzorce. Sięga do mód i statystyk, rzeczowych obyczajów i rzeczywistych przyczyn przemian. Równie wprawnie jak po miejscach porusza się po zjawiskach społecznych.
Osobiste skojarzenia z Italią Brzozowski zamyka w epilogu – i tutaj wybiera sobie system wyliczeń. Przedstawia subiektywny zestaw ważnych postaci, wybór filmów, książek, dań i miejsc królujących na liście ulubionych. Wszystko omawia bardzo skrótowo, unika zbyt osobistych wynurzeń, chociaż do zachwytu krajem przyznaje się przecież na samym początku. Do tomu została także dołączona seria kolorowych zdjęć – w odróżnieniu od podróżniczych lektur – tu najważniejszy okazuje się fotoreportaż. Zdjęcia nie należą do artystycznych ani do przyciągających wzrok, nie pełnią funkcji reklamowej. Odmienne od tego, co można znaleźć w broszurach dla turystów, mogą intrygować swoją „zwyczajnością”. To obrazki, jakie z wycieczki do Włoch przywiózłby zwykły turysta próbujący uchwycić codzienność cyfrówką.
„Włosi. Życie to teatr” to przede wszystkim tom dla odbiorców, którzy pragną wiedzieć. Przedstawia spójne i wyczerpujące spojrzenie na życie we Włoszech, zachęca do odwiedzenia tego kraju i przyzwyczaja do kulturowych różnic. Brzozowski pisze erudycyjnie i ciekawie jednocześnie, więc jego propozycja spodoba się czytelnikom również ze względu na styl – ale to w serii Spectrum właściwie zupełnie normalne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz