* * * * * * O tu-czytam
tu-czytam.blogspot.com to strona z recenzjami: portal literacki tworzony w pełni przez jedną osobę i wykorzystujący szablon bloga dla łatwego wprowadzania kolejnych tekstów.

Nie znajdzie się tu polecajek, konkursów, komciów ani podpiętych social mediów, za to codziennie od 2009 roku pojawiają się pełnowymiarowe (minimum 3000 znaków) omówienia książek.

Zapraszam do kontaktu promotorki książek i wydawnictwa.

Zabrania się kopiowania treści strony. Publikowanie fragmentów tekstów możliwe wyłącznie za zgodą autorki i obowiązkowo z podaniem źródła. Kontakt: iza.mikrut@gmail.com

niedziela, 4 lipca 2021

Stuart Atkinson: Przewodnik kotki po nocnym niebie

Nasza Księgarnia, Warszawa 2021.

Z gwiazdami

Jest to piękny picture book, który może rozbudzić marzenia dzieci, ale też przyzwyczaić je do sposobów odczytywania układów gwiazd. Młodzi astronomowie dowiedzą się z wywodów pięknej kotki Felicity wielu rzeczy, a przede wszystkim przekonają się, dlaczego warto spoglądać w niebo i co na nim widać. Stuart Atkinson wykorzystał bardzo ciekawy motyw: widok kota, który obserwuje nocne niebo – wyszedł ze zwykłego spostrzeżenia, żeby zamienić Felicity w przewodniczkę dla dzieci. „Przewodnik kotki po nocnym niebie” to książka, dzięki której odbiorcy zaczną dostrzegać w konstelacjach konkretne kształty, ale też dowiedzą się, czym się różnią gwiazdy od planet, jakie są różnice na nieboskłonie w różnych porach roku, co poza ciałami niebieskimi na niebie się pojawia. Najpierw jednak Felicity zachęca do wyjścia z domu i obserwowania gwiazd: podpowiada, co ze sobą zabrać i kogo o eskapadzie poinformować. Wyjaśnia różnice między niebem w mieście i poza miastem, opowie też o... kolorach gwiazd. Nauczy różnic między konstelacjami i asteryzmami, omawia też kolejne konstelacje widoczne w określonych porach roku. Przy określaniu wyglądu konstelacji i pochodzenia nazw można też znaleźć drobne złośliwostki albo osobiste komentarze kotki, która często w kształtach układów gwiazd widzi zupełnie inne przedmioty i postacie. Zachęca tym samym dzieci do własnych poszukiwań. Ale przede wszystkim zapewnia sporą wiedzę na temat konstelacji. Do tego kotka dokłada między innymi opowieść o fazach i zaćmieniach Księżyca, o koniunkcjach, o zorzy polarnej i spadających gwiazdach, ale też o „rozmazanych plamach”, czymś, czego gołym okiem nie można dostrzec – galaktykach, mgławicach i gromadach. To oznacza, że niebo skrywa wiele tajemnic i każda z nich zasługuje na poznawanie. Najprawdopodobniej pierwszym marzeniem po tej lekturze będzie teleskop, jeśli ktoś ma szansę oglądania nocnego nieba z okna – będzie szczęściarzem, który z pewnością długie godziny poświęci na testowanie zdobytych wiadomości.

Autor stara się sprawić, żeby wiadomości były podawane przystępnie i jak najprościej. Stąd podział na czytelne akapity, krótkie i treściwe. Nie ma rozbiegówek ani wykładów, nie ma potrzeb zajmowania dzieci – chodzi o to, żeby jak najszybciej mogły przełożyć lekturę na praktykę i to podejście się sprawdzi, także ze względu na mnemotechnikę. Kotka wprowadza sporo humoru, znacznie łatwiej też przyswajać informacje od niej – nie zamienia się w poważnego nauczyciela, a pozwala bawić się tematem. „Przewodnik kotki po nocnym niebie” to książka, którą zilustrował Brendan Kearney i zrobił to wyjątkowo. Niemal każda strona urzeka przypomnieniem wyglądu nieba i gwiazd. Ilustrator decyduje się na szkicowanie na tle konstelacji rysunków pomagających wyobrazić sobie genezę nazwy – ale przecież nie tylko. Kieruje uwagę czytelników w stronę nieba, bez przerwy wprowadza motyw rozgwieżdżonych przestrzeni i to będzie dla odbiorców bardzo cenne. Książka ma nasycone barwy i nawet jeśli pewne motywy są komiksowe – to urzeka sposobem prezentowania gwiazd.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz