Anna Sobolewska: Mistyka i mistyfikacje

Wolno, Lusowo 2019.

Erudycyjna podróż

Anna Sobolewska próbuje przeprowadzić czytelników przez zestaw refleksji ponadczasowych i pozbawionych odniesień do „haseł dnia”: wprawdzie od czasu do czasu napomyka o czymś, co wydarzyło się w pozafelietonowym świecie – ale to najczęściej sprawy rodzinne lub powszechnie znane, i w jednym, i w drugim przypadku może zatrzymać czas i skupić się na istocie relacji międzyludzkich oraz na odnajdowaniu siebie. „Mistyka i mistyfikacje” to książka, w której zebrane zostały felietony pisane do jednego z czasopism w latach 2008–2017. W tomie zarzucony został jednak układ chronologiczny, liczy się tematyka – o datowaniu poszczególnych tekstów czytelnicy dowiedzą się na końcu. Anna Sobolewska sporo pisze o swojej córce, Celi, która ma zespół Downa, ale realizuje się artystycznie w teatrze i towarzyszy matce w wyprawach do domów pracy twórczej, zaraża entuzjazmem i kocha górskie wędrówki. Czasami napomyka o mężu, Tadeuszu – jako tym, który zapewnia stabilizację i spokój. Kiedy Tadeusz jest obok i zajmuje się swoimi sprawami, wszystko toczy się według planu i można zająć się rozważaniami na tematy egzystencjalne. Rodzinne wzmianki są w tych felietonach dość częste, chociaż nigdy nie dominują. Zresztą Anna Sobolewska wyśmiewa się z celebrytów tworzących dziś na potęgę i niekoniecznie w trybie tekstowym: dostrzega płytkość nowych mediów i jakby na przekór temu zjawisku proponuje felietony nasycone wiedzą i aluzjami intertekstualnymi. Dla tej autorki ważne są wydarzenia artystyczne, odkrywanie książek i filmów (w tym tych z kultury masowej, nie odcina się Sobolewska od tematów dostępnych szerokiej publiczności i dyskutowanych nawet na prawach mody), motywy filozoficzne oraz medytacja. Sobolewska wybiera taki sposób pracy nad sobą sporo pisze o poszukiwaniu mistrzów i o testowaniu różnych możliwości rozwoju duchowego – stara się zaproponować czytelnikom, którzy tego potrzebują, wykaz podpowiedzi. Przy okazji relacjonuje własne przygody związane z docieraniem do zakamarków duszy. Nie będzie w tym prób nawracania na zaakceptowaną przez siebie drogę, nie będzie też reklamowania jednego systemu dobrego na duchowy rozwój – Anna Sobolewska raczej wskazuje czytelnikom multum możliwości i pozostawia ich z przemyśleniami. Najbardziej istotne są dla niej przeżycia artystyczne: sięga do kolejnych dzieł i dziełek, żeby przyjrzeć się ich przesłaniom, wydobyć to, co warte zapamiętania i polecić do samodzielnych lektur. „Mistyka i mistyfikacje” to zatem rodzaj duchowego i intelektualnego przewodnika dla tych odbiorców, którym znudziło się podążanie za internetowymi trendami. To książka dla czytelników myślących – nie da się jej przeczytać szybko, lepiej poszczególne felietony sobie dawkować i traktować jak podpowiedź, po co sięgnąć, żeby uzupełniać wiedzę i wrażliwość. Można podążać tropem lektur wybranych przez autorkę, można skupić się na aspektach „domowych” i związkach z literatami. „Mistyka i mistyfikacje” to publikacja cenna dla tych czytelników, którzy chcą zatrzymać się nad książką i stopniowo odkrywać świat prezentowany przez autorkę.