Czarne, Wołowiec 2021. (Black Publishing).
Odkrywanie siebie
Są w tej powieści - obszernej i bardzo apetycznej, jeśli ktoś szuka kojących obyczajówek odrobinę wykraczających poza schematy - dwa odrębne środowiska, których na pozór nie da się pogodzić. Pierwsze to świat polskiej wsi. Bracia - Ignacy i Bronisław - to dwa przeciwieństwa. Ignacy jest dobrotliwy i cichy. Bronisław jest kłótliwy, przeklina, wszystko wie najlepiej i w ogóle nie da się lubić. Ten drugi bardzo ubarwia historię i wprowadza motywy karykaturalne i zabawne. Ten pierwszy przyda się głównej bohaterce, chociaż jeszcze nie ma o tym pojęcia. Bo poza polską wsią Katarzyna Archimowicz przedstawia tutaj obłędną karierę Olgi. Olga może osiągnąć wszystko. Ma idealne dla siebie zajęcie, piękny dom i partnera, który wprawdzie czasem zbyt dużo popija i lubi hazard, ale - nadąża za kobietą i zapewnia jej wsparcie. Olga nie wie, czego może od niej chcieć niejaki Wiktor, jednak gdy poznaje prawdę o swojej rodzinie, sporo się w jej codzienności zmienia. Zwłaszcza że potrzebuje przerwy od dotychczasowego rytmu. Nie dość, że ma trafić do filii firmy (a nieprzejednany szef próbuje ją do tego zmusić różnymi sposobami), to jeszcze w sprawach osobistych wszystko zaczyna się sypać. Do tego dochodzi wieloletnie kłamstwo, które zafundowała Oldze matka - to wszystko sprawia, że kobieta rzeczywiście potrzebuje ucieczki i, wzorem wielu bohaterek pogodnych i krzepiących obyczajówek, rezygnuje z korpoświata, przynajmniej na okres próbny.
"Na skraju świata" to bardzo udana książka. Katarzyna Archimowicz przedstawia dwa wątki na przemian: raz zajmuje się dokonaniami Ignacego oraz jego sąsiadów, oswajając stopniowo czytelniczki ze środowiskiem obcym Oldze - raz przenosi się do rzeczywistości przepojonej sukcesami zawodowymi i równie wielkimi wyrzeczeniami. Olga w swojej codzienności staje się coraz mniej szczęśliwa. Nie podejmuje dobrych decyzji, ale też nie zamierza męczeńsko trwać w relacji, która ją niszczy. To bohaterka, która ma dawać przykład odbiorczyniom - i która pokazuje, że warto walczyć o marzenia. Katarzyna Archimowicz decyduje się na rejestrowanie wielu zagadnień. Nie wybiera naiwnej euforii i gloryfikowania życia na wsi: Olga bardzo powoli będzie się oswajać z tym środowiskiem, uczyć się go i przełamywać własne lęki. Wynagradza jej wszystko postawa Ignacego. "Na skraju świata" to powieść pełna wzruszeń, ale nie infantylnych. Bardzo polubią czytelniczki te rozwiązania, które wprowadza Katarzyna Archimowicz. To połączenie bestsellerowych fabuł z ciekawymi pomysłami na akcję - można tej autorce zaufać, bo już po raz kolejny pokazuje, że pisać potrafi i radzi sobie z coraz bardziej rozłożystymi historiami. Urzeka precyzyjnymi obserwacjami, zarówno charakterologicznymi, jak i tymi związanymi z międzyludzkimi kontaktami. Od historii Olgi trudno będzie się odbiorczyniom oderwać - jeżeli cenią sobie fabuły związane z radykalnymi zmianami i nieoczywiste scenariusze wypełnione niespodziankami - poczują się usatysfakcjonowane. Taka lektura pozwala odpocząć od codziennych trosk, ale też - ożywia schematy literackie. Katarzyna Archimowicz odnosi się do poczytnych autorek, ma jednak własne wizje powieściowej idylli. "Na skraju świata" to blisko pięćsetstronicowa narracja, która się nie nudzi. A to dlatego, że autorka wie, jak ożywić opowieść i stawia na czytelne charaktery oraz odważne wydarzenia. Sprawdza się jej sposób komentowania świata - i jeśli ktoś ceni sobie dobre obyczajówki, nie powinien się nawet zastanawiać. Warto.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz