Wydawnictwo Literackie, Kraków 2022.
Ratowanie przyszłości
Pokochają tę książkę wszyscy czytelnicy, którzy cenią sobie opowieści o opowieściach - stworzone na bazie erudycyjnych poszukiwań i lekkiej ironii, pokazujące kwintesencję pracy humanistów i... nonsensowność zamykania się w schematach i stereotypach. Marcin Napiórkowski podsuwa ważną refleksję na temat kształtowania się przyszłości w obecnych narracjach i prowadzi odbiorców przez postawy technooptymistów i technopesymistów, żeby uświadomić im pułapki oraz możliwości płynące z określonego postrzegania świata. Budowanie narracji jest tym, co autor traktuje wyjątkowo poważnie, zresztą jest przekonany, że to, jak tworzymy opowieści, rzutuje na zachowania - i w efekcie zapewnia efekt samospełniającej się przepowiedni. Sprawdza, które podejście do przyszłości przyniesie więcej korzyści, jednak ostateczną ocenę pozostawi czytelnikom i podsunie im też zestaw narzędzi do oceniania dzisiejszych zewnętrznych komentarzy. Jest to opowieść, która prowadzi od zagrożeń klimatycznych po ruchy antyszczepionkowe, która zestawia motyw dostarczenia ludzkości pożywienia i demaskuje niebezpieczne podstępy przedstawicieli medycyny alternatywnej. Jest to opowieść rzeczowa i poprowadzona z dyskretnym humorem, osobista, ale i filozoficzna, a do tego bardzo konkretna. Marcin Napiórkowski prowadzi wywód z dużą swobodą, potrafi bez trudu przekonywać czytelników do siebie i jest w stanie rozprawić się z mitami na temat humanistów i inżynierów - oraz konfliktów między nimi. Przekonuje odbiorców, że potrzebne są określone narracje dotyczące przyszłości, bo tylko w ten sposób da się ocalić ludzkość przed zagrożeniami, jakie sama na siebie sprowadza. Do tej narracji niezbędne jest porozumienie między ścisłowcami i tymi, którzy od matematyki się odżegnują. W pewnym momencie zresztą Napiórkowski porzuca motyw technooptymistów i technopesymistów - znacznie bardziej liczy się dla niego sposób budowania opowieści, która będzie przekonująca dla szerokiego grona odbiorców. Opowieści, która wpłynie na jakość życia przyszłych pokoleń.
"Naprawić przyszłość" to książka wciągająca nie tylko ze względu na dobre wyczucie puent i umiejętność wykorzystywania wyrazistych wątków przykuwających uwagę czytelników. Marcin Napiórkowski dobrze się bawi, analizując gatunki użytkowe i wprowadzając wnioski z takich działań bezpośrednio do przepisu na narrację. Daje czytelnikom klucz do odczytywania aktualnych opowieści - bo tylko edukowanie w tym zakresie może przynieść owocne podejście do kreowania narracji o przyszłości. Ani przez moment nie można będzie się tu nudzić: autor tak dobiera przykłady, żeby zafundować odbiorcom potężny zestaw wrażeń i żeby zmusić ich do przemyśleń na temat charakteru postrzegania świata. Nie oznacza to, że podsuwa lekturę wygodną i łatwą. Podążanie za nim będzie wymagać od odbiorców wysiłku i ambicji - to nie prosty poradnik do przewertowania w jeden dzień, a książka, w której każdy rozdział zapewni nowe inspiracje. "Naprawić przyszłość" nie ma w sobie tendencji katastroficznych, nie pozwala też na pozostawienie spraw swojemu biegowi. Pokazuje mechanizmy działania mas, tłumaczy, dlaczego tak łatwo ulec złudzeniom, fake newsom i specjalnie tworzonym fałszywym opowieściom. A ponieważ autor tak wielką wagę przywiązuje do narracji - własną książką udowadnia, że zna się na tym temacie i sam potrafi poprowadzić zajmującą opowieść. Sporo można się z tej książki dowiedzieć, wiele tematów do samodzielnego odkrywania z niej zaczerpnąć. "Naprawić przyszłość" to lektura idealnie diagnozująca rzeczywistość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz