Kiera Cass: Jedyna

Jaguar, Warszawa 2014.

Wybór

W serii Rywalki od początku chodziło o coś więcej niż reality show, w którym książę miał wybrać sobie żonę spośród trzydziestu pięciu przedstawionych mu kandydatek. Kiera Cass sugerowała rozwój politycznej części fabuły, aż wreszcie w „Jedynej”, trzecim tomie cyklu, może w końcu skupić się na prawach kraju. I tak wiadomo, na jaki wybór czekają odbiorczynie – a czas na podjęcie decyzji coraz bardziej się kurczy. Tyle że w „Jedynej” nie ma już sensu przypominanie uczuciowych komplikacji – te są dla czytelniczek jasne. Autorka może się zatem zająć sprawami wagi państwowej – które mają ogromny wpływ na losy bohaterów.

America nie cieszy się względami despotycznego króla i gdyby od monarchy zależała jej przyszłość, dziewczyna miałaby poważny problem. Wciąż impulsywna Ami nie przyjmuje do wiadomości zasad dyplomacji, ale coraz częściej prezentuje też niezależne myślenie. Rozwija się i Maxon – już nie jest marionetkowym księciem z bajki, który nie wie nic o prawdziwym życiu poza pałacem. W „Jedynej” cztery kandydatki do korony zaczynają ze sobą rozmawiać, a akcja wychodzi poza granice królewskich apartamentów, co zresztą przyjemnie urozmaica i tak już barwną fabułę.

Dotąd Kiera Cass posługiwała się raczej kopciuszkowymi pomysłami na prowadzenie opowieści. Motywy baśniowe tłumaczyła i sceneria – dostęp do najwyższych sfer dla bohaterki z nizin społecznych – i wielkie uczucia. Teraz Cass komplikuje historię na innych płaszczyznach. Dalej Ami przeżywa rozterki w związku z wiernym i raczej zaborczym Aspenem, nie potrafi wyznać miłości Maxonowi, choć wie, że to prowadziłoby do upragnionego finału. A jednak sprawy kraju okazują się równie ważne. Podział klasowy jest niesprawiedliwy, przez rebeliantów giną niewinni ludzie – ale i wśród buntowników nie ma zgody. Nad tym wszystkim zapanować może tylko ktoś, kto rozumie nastroje społeczne i nie boi się rozmawiać z ludźmi.

Cass bardzo dba o to, by w „Jedynej” nie zabrakło wstrząsów. Ważne wiadomości i sceny rozgrywają się tu jedna po drugiej, w tempie, które wcale nie wskazywałoby na powieściowy cykl. Co ważne, „Jedyna” nie kończy serii – więc autorka nie musi spieszyć się z wyjaśnianiem kolejnych tematów przed finałem. Po raz kolejny za to buduje przywiązanie czytelniczek do Ami. Przejście z dziedziny sercowych dylematów do prawdziwej walki o przyszłość sprawia, że nie można autorce zarzucić wtórności czy powtarzania wciąż tych samych treści. Owszem, Cass posługuje się widocznymi schematami w tworzeniu postaci oraz szeregu wydarzeń, ale wie też, jak zapewnić sobie mimo wszystko przychylność odbiorczyń. Chce, żeby wszystko ułożyło się jak najlepiej, ale pamięta też o ciągłym podsycaniu niepewności. Zdarza się, że proponowane przez nią sceny wydadzą się zbyt oczywiste, a jednak przez cały czas „Jedyna” dostarcza rozrywki.

Autorka wyszła od motywu rodem z baśni – o tęsknocie za księciem i bajkowym życiem. Potraktowała go zresztą bardzo dosłownie. Potem dołączyła do niego charakterystyczną dla dzisiejszych czasów i kultury masowej modę na programy typu reality show. Z tego zestawienia dwóch odrębnych światów wyszła elektryzująca mieszanka. Może miejscami trochę naiwna lub trochę przewidywalna, ale zawsze do końca angażująca czytelniczki w losy postaci. Kiera Cass zna zasady konstruowania efektownych powieści i to „Jedyną” po raz kolejny udowadnia. Wśród fanek serii znajdą się odbiorczynie w różnym wieku – w końcu marzenie o księciu z bajki to rodzaj nietypowego łącznika. Autorka w „Jedynej” zapewnia przegląd idealizowanych rojeń, ale i wydarzeń jak z powieści sensacyjnej. To nie jest lektura, którą chciałoby się szybko odłożyć. Kiera Cass nie boi się infantylizowania. Wie, że wygra pomysłami na fabułę.