Bluey: Mikołaj werandziak / Chlup, chlup, święta

Harperkids, Warszawa 2025.

Zabawy

W świecie Bluey wszyscy się bawią – dwa kolejne tomiki z krótkimi opowiadaniami dla najmłodszych sugerują taki właśnie sposób spędzania wolnego czasu przez całą rodzinę. Blue, jej siostra i kuzynka wciągają w swoje rozrywki rodziców – zresztą z okazji świąt wszyscy mogą poczuć się dziećmi i zaangażować we wspólne szalone poszukiwania lub pościgi. Tomik „Chlup, chlup, święta” to odejście od tradycyjnych wizji Bożego Narodzenia jako czasu spędzanego w śnieżne dni. Wszyscy gromadzą się u kuzynki Blue, biorą udział we wręczaniu prezentów, a później bardzo przyjemnie spędzają czas nad wodą. Grill, przekomarzanki i dmuchane materace to przepis na udane rodzinne spotkanie. Ale nie dla wszystkich. Oto Blue dostaje w prezencie lalkę, pieska, którego nazywa Bartolomeo. Oczywiście chce mu przedstawić wszystkich członków coraz bardziej rozrastającej się rodziny (dobry pomysł dla tych odbiorców, którzy dopiero poznają ten świat i jeszcze trochę gubią się w tym, kto jest kim w gronie podobnych do siebie niebieskich psów). Bartolomeo – bez względu na własne zachcianki i możliwości (zabawka w świecie dzieci jest przecież traktowana jak prawdziwe stworzenie) dozna kilku urazów i kilku kontuzji, przekona się na własnej skórze, że członkowie rodziny Blue nie są do końca wrażliwi czy empatyczni. W końcu to Bartolomeo postanawia, że chciałby wrócić do domu. Rzecz jasna to sposób najmłodszych na zakomunikowanie własnych potrzeb tak, żeby nie sprawiać przykrości dorosłym – kryje się w tym drugie dno, które warto rozważyć. Z kolei w tomiku „Mikołaj werandziak” sytuacja zmienia się trochę: teraz wszyscy czekają na prezenty od Mikołaja, ale zastanawiają się, którędy wejdzie do domu pozbawionego kominka. Każdy po kolei może udawać Mikołaja i przynosić prezenty innym, ale Blue dość mocno bierze sobie do serca przekonanie, że Mikołaj nie odwiedza niegrzecznych dzieci – i kiedy sama ma grać rolę prezentodawcy, zmienia reguły i dopasowuje je do własnych przekonań. A to oznacza, że może sprawić poważną przykrość komuś, kto jeszcze niewiele rozumie.

Co ciekawe, oba tomiki dotyczące czasu przedświątecznego, podsuwają temat prezentów i wspólnego spędzania czasu. Podarki bywają drobne, ale pozwalają na rysunkowe wyliczenia – dzięki temu zaintrygują dzieci (każdy będzie chciał przekonać się, co dostali kolejni członkowie rodziny Blue). Do tego dochodzi sporo wspólnych zabaw, tradycja spędzania czasu razem spodoba się wszystkim czytelnikom. Nie ma tu za to religijności – liczą się tylko obrządki dotyczące samego wręczania prezentów i bycia razem, tak, żeby maksymalnie poszerzyć krąg odbiorców. Seria tym razem wstrzeli się w czas bożonarodzeniowy i pokaże inne spojrzenie na tradycje. W cyklu o Bluey nie chodzi jednak wyłącznie o rejestrowanie przyjemnych chwil – za każdym razem pojawia się element, który daje dzieciom do myślenia, sugeruje im sposób postępowania w konkretnych sprawach i uniemożliwia poświęcenie się w całości konsumpcjonizmowi. Kolorowe i drobne tomiki zawierają bardzo dynamiczne historie – jest tu niezbyt dużo tekstu do przetrawienia, za to mnóstwo silnych emocji do przeżycia. Dominuje radość i śmiech, ale nie zabraknie też i problemów zaczerpniętych z dziecięcej codzienności i przeniesionych do rodziny Łączków i ich dalszych i bliższych znajomych czy krewnych.