bo.wiem, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2023.
Mądrość kobieca
Catherine Grace Katz na wielką historię próbuje spojrzeć z perspektywy odmiennej niż do tej pory. Interesują ją bowiem nie ważni przywódcy, a ich córki - i wpływ kobiet na losy świata. Sarah Churchill, Anna Roosevelt i Kathleen Harriman to panie, którym autorka będzie się przez długi czas przyglądać, analizując kolejne zachowania i zadania u boku ważnych ojców. Te, o których podręczniki do historii najczęściej milczą, miały swoje obowiązki lub stawały przed wyzwaniami, na jakie nie da się przygotować. Wplątane w dynamiczną politykę nie przestawały jednak być sobą: nie zamieniały się w marionetki, nie służyły bezrefleksyjnie swoim narodom i rządom - na drugim planie radziły sobie doskonale z organizowaniem codzienności i z budowaniem relacji dyplomatycznych. Szybko staną się bliskie czytelnikom, bo Catherine Grace Katz stara się uchwycić je podczas zwykłych zajęć, stawia na obserwację i na odnotowywanie drobiazgów. Rozbudowuje historię - tak, żeby polityka funkcjonująca w tle i niemożliwa do usunięcia nie przykrywała egzystencji. Autorka wykorzystuje informacje dotyczące konkretnych polityków: opowiada o ich działaniach i wyjazdach dyplomatycznych, o przygotowaniach do Jałty (także tych technicznych - o przystosowaniu miejsca, w którym mogą się spotkać dygnitarze). Ale ani na chwilę nie zapomina o cichych bohaterkach przeszłości. Podgląda postawy Sarah, Anny i Kathy, wyjaśnia, skąd brały się ich decyzje i gdzie panie zdobyły umiejętności konieczne do wypełnienia przypisanych im zadań. Odnotowuje zainteresowania i pasje, ale sprawdza też relacje z ojcami: nie zapomina o uczuciach i o prezentowaniu wzajemnych zależności. Czytelnicy dowiedzą się sporo o córkach przywódców: nie ma tu wprawdzie klasycznych biograficznych schematów, na szczęście autorka decyduje się na formę reportażu, znacznie bardziej rozbudzającą ciekawość czytelników - może w ten sposób ożywić narrację i zamienić ją w podglądanie bohaterek. W wyjaśnienia bardzo ładnie wplata komentarze dotyczące przeszłości kobiet z tomu, informuje odbiorców, z kim mają do czynienia i jak układały sobie sieć kontaktów. Najpierw przedstawia je pojedynczo, przenosi się z miejsca na miejsce, żeby móc zademonstrować córki Jałty w ich naturalnych środowiskach, sprawdzić, co je ukształtowało i co przyczyniło się do wyboru ścieżki życiowej.
Córki Jałty przez pewien czas funkcjonują jako zwyczajne kobiety - trochę na przekór niezwyczajnemu otoczeniu. Jednocześnie chłoną świat polityki, żeby w przyszłości móc wykorzystywać zgromadzone informacje i wspierać ojców w ich zadaniach. Catherine Grace Katz prowadzi odbiorców przez motywy z wielkiej historii - ale inaczej rozkłada akcenty, przedstawia bardziej kulisy wydarzeń i mechanizmy pozwalające na ich zaistnienie - dzięki temu przyciągnie do swojej książki także tych czytelników, którzy historią się nie zajmują i porzucili ją na etapie szkoły średniej. "Córki Jałty" to książka obszerna - ale napisana jak powieść, wypełniona ciekawostkami i poprowadzona celnie także od strony psychologicznej. Jest w niej dużo informacji, ale też całkiem spory ładunek emocji. To książka popularyzatorska skrojona na miarę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz