Harper Collins, Warszawa 2022.
Decyzja
Tego nie da się ukryć przed dziećmi, nawet przed mniej bystrymi niż Laura, Leo i Lena. Atmosfera w domu stopniowo zaczyna się psuć. Rodzice, którzy dawniej nie szczędzili sobie czułości, teraz zachowują się zupełnie inaczej, coraz częściej złoszczą się na siebie o byle drobiazgi, rezygnują z bliskości i oskarżają się wzajemnie. Ojciec wychodzi z domu, żeby pobiegać - jego treningi irytują matkę, która zarzuca mężowi brak czasu dla rodziny. Jednak treningi stają się wymarzoną okazją do zaznania spokoju, którego nie ma przy ciągłych pretensjach. Dom przestaje być schronieniem, a sytuacja między dorosłymi odbija się na młodszym pokoleniu. Laura powinna uczyć się do matury i myśleć nad wyborem studiów (niekoniecznie chce robić to, co wymyślili i doradzają jej rodzice: ma własne pasje, wśród których teatr wysuwa się na pierwszy plan: tymczasem musi martwić się o rodzeństwo, zwłaszcza że skryty zwykle brat zaczyna cierpieć na zaburzenia odżywiania i próbuje znaleźć ukojenie w zadawaniu sobie ran. Tnie się tak, by nikt tego nie zauważył - na szczęście Laura w porę reaguje i zapobiega dramatom. Nawet najmłodsza Lena zauważa, że coś jest nie tak - analitycznym umysłem próbuje ogarnąć sytuację i znaleźć rozwiązanie najlepsze dla wszystkich. Dzieci chwytają się różnych sposobów, żeby ocalić rodzinę: przekonują się jednak, że kiedy miłość wygaśnie, nic jej nie przywróci. Joanna Jagiełło stawia na mocną powieść psychologiczną dla nastolatków - przedstawia świat, który nie jest lukrowany i w którym trudno o ucieczkę. Bohaterowie sami muszą dojść do wniosku, że sprawy rodziców to coś, co nie może ich zniszczyć - tylko jeśli wypracują porozumienie sami ze sobą, będą mogli zdystansować się od problemów w domu. Przyjdzie zresztą pora na wyliczenie dorosłym ich grzechów. Na razie codzienność zmienia się dynamicznie i trzeba skupić się na zachowaniu zdrowych zmysłów, chociaż ci, którzy normalnie dawaliby wsparcie, skupieni są na walce między sobą.
Mama i tata stawiają swoje pociechy w centrum konfliktu. Każą im wybierać, z kim chcą zamieszkać, próbują wpływać na zeznania przed sądem. Wywołują poczucie winy w każdym z osobna dziecku: wciągają najmłodszych w swoje spory i nie zastanawiają się nad konsekwencjami takich zachowań. W efekcie dzieci muszą dorosnąć znacznie szybciej, niż by chciały. Laura zarzuca swój związek z Oliwierem: chłopak ma dość ciągłego wysłuchiwania żali i zapewniania wsparcia, skoro nie otrzymuje w zamian podobnego zrozumienia (a sam boryka się z innymi rodzinnymi kłopotami). Leo wreszcie się zakochuje, ale jako nieśmiały chłopak, nie do końca wie, jak powinien się zachować, żeby nie stracić obiektu westchnień. Lena bierze sprawy w swoje ręce: kiedy dowiaduje się, że mogłaby być owocem zdrady mamy (w wyniku prania brudów przy dzieciach) - postanawia zrobić testy genetyczne i przekonać się, czyim jest dzieckiem. To wszystko zostaje przedstawione w konfrontacji ze zwyczajnością poza domem. "Popękane życie" jest zatem powieścią wielowymiarową i pokazującą odbiorcom siłę, jaka płynie z obecności bliskich - oraz destrukcję, jaką są w stanie zafundować czasem dorośli. Jest to powieść, która mimo trudnych zagadnień krzepi - przypomina, że żadne zmartwienie nie trwa wiecznie i że czasami trzeba po prostu działać na przekór wszystkiemu. Przekonująca jest ta książka - a fakt, że Joanna Jagiełło odrzuca charakterystyczne dla nastoletnich powieści sercowe dylematy na rzecz prozy życia może przyciągnąć do lektury szerokie grono odbiorców.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz