Agora, Warszawa 2021.
Wspomnienia
Justyna Dąbrowska zaprasza do rozmów psychologów i psychoterapeutów, superwizorów i psychoanalityków, których charakteryzuje ogrom doświadczeń płynących nie tylko z działalności zawodowej, ale też z samego wieku. Przeprowadza wywiady ze stałymi refrenami, pyta między innymi o trudne wspomnienia (na przykład z czasów wojny), o metrykę i o to, czy rozmówcy zdają sobie sprawę z tego, że psychoanalitycy i psychoterapeuci żyją i pracują najdłużej. Interesują ją powody wyboru zawodu oraz sposoby pokonywania własnego mroku. Zastanawia się nad przemijaniem, zadaje czasami niewygodne pytania – przynajmniej z perspektywy zwykłych czytelników. Zmusza rozmówców do pochylenia się nad własnymi lękami i traumami, pyta o śmierć i o związane z odchodzeniem postanowienia, pyta też o wiarę i o wybory życiowe. Dużo w tych rozmowach filozoficznych komentarzy, refleksji ogólnych, niepowiązanych z konkretnymi wydarzeniami z życiorysu – chociaż te ostatnie zawsze są punktem wyjścia. Pokazuje Justyna Dąbrowska, że każdy boryka się z różnymi problemami, nie ma znaczenia, że potrafi na co dzień pomagać w ich rozwiązywaniu innym ludziom. Psychoanalitycy i psychoterapeuci z tej książki dzielą się swoimi najskrytszymi przemyśleniami. Jest w tym swoisty sposób na pogodzenie się ze światem i ze sobą. Chociaż rozmówcy z reguły przyjmują postawy pogodne (i są przyzwyczajeni do rozmyślań na temat przemijania), trudno byłoby stwierdzić, że Justyna Dąbrowska szuka pokrzepienia. Raczej dziwi się światu, oddaje głos tym, których ten świat coraz częściej z racji wieku odrzuca. Psychoterapeuci z tego tomu nie muszą już walczyć o uwagę (czasami też nie chcą) – jednak pozostali autorytetami w swojej dziedzinie, mogą pomóc we wprowadzaniu niezbędnych zmian albo zainspirować do działania.
Ponieważ autorka posługuje się powtarzalnym wzorem pytań, łatwiej docenić różnorodność w podejściu do kolejnych tematów. Nawet jeśli powracają tu motywy wojenne, cierpienie ukrywane przez bliskich albo strach zakorzeniony w rodzinach, każdy prezentuje swoją własną, indywidualną historię. Wysoki poziom intymności sprawia, że ta książka może budzić zainteresowanie nie tylko ludzi śledzących opowieści psychologów. Nie będzie w tej książce natomiast zbioru rad dotyczących rozwiązywania typowych dla grup czytelników problemów – jedyne zagadnienie, co do którego można znaleźć wskazówkę, to to związane z wiekiem – wyłącznie fachowe podejście do starzenia się można tu potraktować jako zestaw uwag „praktycznych”. Nie ma tu poszukiwania anegdot ani lekkości, życie składa się z pułapek i komplikacji – które należy dopiero eliminować dzięki odpowiedniemu podejściu. Justyna Dąbrowska wypytuje o sens życia i o to, jak się nie załamywać w najtrudniejszych chwilach – pyta o to psychoterapeutów, przekonana, że mają oni rozwiązanie na każde zmartwienie. Zapewnia atrakcyjne spotkanie z ciekawymi ludźmi – chociaż nie wszyscy czytelnicy będą umieli z tej książki skorzystać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz