Universitas, Kraków 2017.
Pamiętnik z rozmów
Wacław Krupiński to dziennikarz, który budzi zaufanie rozmówców. Zawsze rzetelnie przygotowuje się do wywiadów i potrafi błyskawicznie dostosować się do tonu interlokutora: kiedy trzeba, zmieni rozmowę w sympatyczną pogawędkę z pozoru nieformalną, a kiedy rozmówca niespecjalnie chce się otworzyć, autor może posiłkować się zgromadzonymi cytatami, dawnymi spostrzeżeniami i faktami z jego życia. Teraz na rynku ukazuje się tom „Cytaty z młodości” – zestaw gazetowych wywiadów ze sławnymi artystami: aktorami, muzykami czy literatami. W doborze rozmówców kieruje się Krupiński własnymi fascynacjami i zainteresowaniami, z kolei tu pomija wywiady-rzeki, nie spotka się zatem gwiazd, które doczekały się oddzielnych publikacji. Rozmowy z tego tomu powstawały na przestrzeni całych dekad, więc czytelnicy uzyskają tu również powrót do artystów już nieżyjących. Przy tak przejrzystych kryteriach (tylko wywiad ze Skaldami ma tu swój pierwodruk) można mieć jedynie jedno zastrzeżenie – co do układu tomu. Niepotrzebnie został przyjęty układ alfabetyczny, można było równie dobrze uszeregować rozmowy chronologicznie, zgodnie z datami powstawania (nawet nie publikacji). To dałoby czytelnikom dodatkową, może mało istotną, ale ciekawą informację o tym, jak ewoluował styl dziennikarza. Udałoby się też uniknąć dysonansu – niektóre rozmowy we fragmentach lekko się zdezaktualizowały, uwypuklenie daty wywiadu jako elementu porządkującego tom byłoby zatem w pełni uzasadnione – jako czytelny punkt odniesienia dla odbiorców, którzy łatwiej uświadamialiby sobie cały kontekst rozmów.
Imponujące jest zestawienie nazwisk. Z jednej strony Wojciech Młynarski i Agnieszka Osiecka, z drugiej – Adam Zagajewski. Z jednej Jerzy Połomski, z drugiej Marek Jackowski. Pojawia się tu Anna Dymna, Krzysztof Globisz, Barbara Krafftówna, Wiesław Michnikowski – ale i przedstawiciele satyry: Ludwik Jerzy Kern czy Andrzej Mleczko. Jest Hanna Śleszyńska czy Jacek Wójcicki, za każdym razem Krupiński wybiera sobie gwiazdę. Rozmawia o sprawach zawodowych, z niektórymi o konkretnych publikacjach lub działaniach scenicznych, z innymi – bardziej ogólnikowo. Jednych namawia na zwierzenia, drugich naciąga na anegdoty. Dostraja się do rozmówców, nie przekracza granic dobrego smaku. Wywiady zamieszczone w tym tomie cechują się wysokim stopniem konkretności – są rzeczowe i nigdy plotkarskie. Przyjemnie się je czyta, także po latach – nawet jako, miejscami, dowód jeszcze niezrealizowanych marzeń, które dopiero w przyszłości nabiorą kształtu. Nie ma tu pustosłowia, fraz mało ważnych. Kolejne rozmowy traktowane jako autoprezentacje muszą do dzisiaj robić wrażenie na czytelnikach. Zapewniają im dobrą zabawę i sporą garść ciekawostek.
Dla Wacława Krupińskiego zbiór wywiadów, które przez lata przeprowadzał, są rodzajem pamiętnika, zapisu spotkań i odkryć, inspirujących osobowości. Teraz czytelnicy mogą zajrzeć do tych wspomnień, zestawu „cytatów z młodości” – owocnych spotkań. Krupiński przez taki tom wstrzela się w modne dzisiaj publikacje z wywiadami, ale zapewnia odbiorcom rozmowy esencjonalne, cenne ze względu na jakość. I mimo upływu czasu – nie przestarzałe. „Cytaty z młodości” to publikacja dla szerokiego grona odbiorców, chociaż ukazuje się w wydawnictwie sugerującym pewną niszowość i wysoki stopień specjalizacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz